بهار دل ها
دوشنبه, ۹ ارديبهشت ۱۳۹۲، ۰۴:۲۹ ب.ظ
برای طبیعت مرگ و حیاتی است که هر سال آن را تجربه میکنیم: زمستان جمود و مرگ طبیعت است و بهار حیات دوبارۀ آن . با آغاز هر بهار طبیعت مجدداً زنده میشود و حیاتی دوباره را شروع می کند. طبیعت خفته ی فصل زمستان ، با وزش نسیمی بهاری ، چنان با طراوت میشود که گویی هیچ زمستانی به خود ندیده است ... بهار با آمدنش، سرود زندگی می نوازد . انگار نسیم بهاری، دمیدن روح الهی بر زمینهای مرده است، زمینهایی که در پاییز و زمستان، سرسبزیشان را از دست داده و به گورستانی از برگها و چوبهای خشکیده تبدیل شده بودند.
قلب ما نیز مرگ و حیات و زمستان و بهاری دارد . اگر قلب را قساوت و ظلم فراگیرد، یا به گناه آلوده شود، مرده است. اما دلِ مرده را هم میتوان زنده کرد . پاکی و زیبایی در ژرفای جان انسان ریشه دارد و لذا نیازمند شکوفایی و بالندگی است . از همین روست که وقتی خداوند طبیعت را زنده میکند ، و بهار را در آن نمایان می سازد ، دل ها به وجد می آیند و نشاط می یابند .
اولیای دین، قرآن را مهمترین عامل بالندگی انسان و صفای روح و جان او معرفی می کنند. قرآن نمایشگاهی سرشار از هنر آفرینی خداوند بزرگ است که انسان را به تعقل و تدبر در صحنه های بی مانند و تصاویر ملکوتی خود فرا می خواند تا چشم زیبابین بشری را باز کند . چنانکه خداوند در آیات 3 و 4 سوره ملک می فرماید : «... در آفرینش خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبی نمی بینی، بار دیگر نگاه کن، آیا هیچ شکاف و خللی مشاهده میکنی ؟ بار دیگر (به عالم هستی) نگاه کن سرانجام چشمانت (در جستجوی خلل و نقصان ناکام مانده) به سوی تو باز می گردد در حالی که خسته و ناتوان است.» اعجاز بزرگ رسول اسلام (ص) به مخاطبان خود، خرد ، زندگی ، جنبش ، ایمان ، اراده ، عزت و استواری می بخشد و دنیایی از عظمت و زیبایی را در برابر انسان به نمایش می گذارد . آیات قرآن ، تابلویی زیبا از انسان و ارزشهای وجودی او را به تصویر می کشند و راههای رهایی از تاریکی های زندگی و غلبه برهواهای نفسانی را نشان می دهند. بدینگونه قرآن را بهار دلها نامیده اند .
حضرت علی (ع) در حدیثی می فرماید : «بهار دل ها و چشمه هاى دانش، قرآن است و براى قلب و فکر جلایى جز قرآن نمی توان یافت.» روشن است که هر چه بیش تر از قرآن بهره ببریم، بهار قلب هایمان پربارتر و پایدارتر خواهد شد . خداوند درمورد کتاب آسمانی خود می فرماید : «ای مردم! اندرزی از سوی پروردگارتان برای شما آمده است؛ و درمانی برای آنچه در سینههاست؛ و برای هدایت و رحمتی است برای مؤمنان!» ( سوره یونس ، آیه 57 )
اگر به فصل بهار دقت کنیم ، دو موضوع مهم در آن دیده می شود، یکی عظمت خدا ، که بیانگر توحید است و دیگری زنده شدن مجدد طبیعت که یادآور معاد و برانگیخته شدن دوباره انسان در روز رستاخیز است. بنابراین بهار هم فصل توحید و هم فصل معاد است. قرآن نیز بهار دل ها است و انس و آشنایی با آن، اعتقاد به توحید و معاد را در وجود آدمی نهادینه می کند . قرآن کریم انسان را به تفکّر در جهانی که او را احاطه کرده است ترغیب، و او را به شناخت کلیه رموز جهان هستی رهنمون می کند و انسان را با دو موضوع مهم جهان هستی، یعنی مبدأ و معاد آشنا مینماید .
عطر دل انگیز آیات قرآن ، مشام جان را زنده میسازد و دلی که به قرآن زنده شود ، هرگز افسرده نمی گردد . قرآن سفره گسترده و پر نعمت الهی است. آوای دلنشین تلاوت آیاتش، روح بخش و صفا دهنده ضمیرهای پاکِ پرهیزکاران است و زمزم زلال معارف قرآن، صفای دلها و حیات جانها است .
یکى از وجوه اعجاز قرآن «اعجاز تأثیرى» آن است. بدین معنا که قرآن از جهت شدت تأثیرگذارى و جذّابیت دارای ویژگی خارق العاده ای است. تأثیر شگفت قرآن مجید بى تردید از ابعاد اعجاز آن است و هیچ بشر معمولى قادر نیست کتابى تا این اندازه مؤثر بیاورد. «ساوراى» شرق شناس فرانسوى مى گوید: « قرآن داراى تأثیرى خاص و جذابیتى مخصوص است که مانند آن براى هیچ یک از کتابها نیست.»
قرآن ، جهانی سرشار از اندیشه ها و حکمت های متعالی است که در آن می توان حقایق و رموز هستی ، شگفتی های آفرینش و نیز بهترین برنامه های اخلاقی و تربیتی را برای انسان یافت . این کتاب الهی خود را به اوصاف پاک و زیبا از قبیل نور ، آشکار کننده حق از باطل و هدایت کننده به استوارترین راهها ، ستوده است .
خداوندا، بهار، سرچشمه رشد و جنبش و نماد دگرگونیست. ما نیز پا به پای بهار با توسل به قرآن ، به شور و تحول برخاستهایم تا تو را که به جوانه زدن و حرکت سفارشمان کردهای، بیشتر بشناسیم. دستمان را بگیر و سایه سنگین رخوت و گناه را از جسم و جانمان دور کن . ما را به آفتاب بهاری برسان، به نوری که هر ذرهاش نوید پیش رفتن و جنبش باشد. ما را که از تیرگی و سرما گریزانیم به روزهای روشن بهار متصل گردان و روح امید و پویایی و دگرگونی را در ما زنده کن، یا ارحم الراحمین
منبع: www.yjc.ir