گذری در نهج البلاغه: آرزو زشت است یا زیبا؟

 انسان با آرزو، همزاد است و با آرزو زندگی می‏کند. شب هنگام به امید و آرزوی روزی سرشار از سعادت و موفقیت، به بستر می‏رود و صبح به امید طلوع دوباره خورشید و روزی توأم بابهروزی و سعادت، از خواب بر می‏خیزد. انسان نمی‏تواند از امید و آرزو و خواسته جدا باشد؛ چون او به گونه‏ای آفریده شده که این خواسته‏ها با اوست و به طور طبیعی و فطری و به حق در وجود او قرار داده شده است.